Dzisiaj przychodzę do Was z dość nietypowym tekstem, a mianowicie chcę Was zainteresować kilkoma książkami o... wampirach. Inspiracją do tego jest mój obecny wyjazd do Rumunii, a dziś konkretnie do Transylwanii. Czy muszę tu dodawać cokolwiek? Transylwania to wszak słynny hrabia Dracula. Jesteście ciekawi, jakie inne książki wybrałam?
1. „Dracula” Bram Stoker
Klasyk na samym początku. Bez Draculi nie mogłoby być takiego zestawienia.
Z pozoru zwyczajna podróż młodego londyńskiego prawnika, Jonathana Harkera, do zamku gdzieś na odludziu Transylwanii, przeradza się w spiralę grozy, z której nie sposób się wyplątać. Hrabia Dracula – tajemniczy arystokrata o manierach godnych królewskiego dworu – skrywa twarz, która nie odbija się w lustrze. A to dopiero początek.
W zamku, gdzie czas płynie inaczej, a ściany zdają się podsłuchiwać myśli, Jonathan odkrywa, że nie jest gościem – lecz więźniem. Za późno, by się wycofać, zbyt wcześnie, by zrozumieć prawdziwą naturę swojego gospodarza. Gdy cień Draculi zaczyna się wydłużać i sięgać daleko poza Karpaty, aż po serce wiktoriańskiego Londynu, rozpoczyna się desperacki wyścig z czasem. Żądza krwi, przekleństwo nieśmiertelności i zagadkowe zniknięcia kobiet zwiastują nadejście nowej ery – ery nocy.
2. „Carmilla” Joseph Sheridan Le Fanu
Nowe wydanie powieści, która od lat zachwyca.
Wśród gęstych lasów Styrii, gdzie zamek Laury i jej ojca stoi niczym samotna wyspa w morzu mgieł, z wolna rodzi się historia podszyta niepokojem i zmysłowością. Spokój młodej bohaterki burzy pojawienie się niecodziennej gościni – Carmilli, dziewczyny o urodzie eterycznej i spojrzeniu, które zdaje się przenikać duszę. Ich relacja, z początku delikatna i pełna niedopowiedzeń, szybko nabiera intensywności, wymykając się konwenansom epoki i odkrywając mroczne, ukryte głęboko pragnienia.
Wydana po raz pierwszy w 1872 roku, Carmilla to arcydzieło gotyckiej grozy i zarazem jeden z pierwszych tekstów literackich, który ukazał kobiecą wampiryzm nie tylko jako zagrożenie, ale też jako siłę – cielesną, zmysłową i niepokorną. Le Fanu odważnie przełamał tabu, rysując portret postaci, która łączy w sobie erotyzm, tajemnicę i śmierć. Zanim na kartach literatury pojawił się Drakula, to właśnie Carmilla snuła się nocami wśród cieni, inspirując Brama Stokera do stworzenia swojego nieśmiertelnego arcydzieła.
3. „Zmierzch” Stephanie Meyer
Kiedy siedemnastoletnia Bella Swan opuszcza słoneczne Phoenix i trafia do wiecznie deszczowego miasteczka Forks, spodziewa się nudy, samotności i typowego licealnego dramatu. Nie podejrzewa jednak, że ta przeprowadzka odmieni jej życie na zawsze. Wśród szarych korytarzy nowej szkoły spotyka jego – Edwarda Cullena. Niezwykle przystojny, chłodny i enigmatyczny, Edward zdaje się otaczać aurą tajemnicy, która przyciąga i odstrasza jednocześnie.
Bella szybko odkrywa, że jej fascynacja nie jest zwyczajna – chłopak, który nie jada, nie sypia i porusza się z nieludzką gracją, skrywa sekret rodem z mrocznych baśni: nie jest człowiekiem. Ich uczucie rodzi się wbrew wszystkiemu – zdrowemu rozsądkowi, naturze i... instynktowi przetrwania. Ale miłość ma swoje prawa. A może – swoje przekleństwo.
Zmierzch to opowieść o pierwszym uczuciu, które przybiera postać obsesji, o dojrzewaniu w cieniu zagrożenia i o wyborach, które mogą kosztować wszystko. Stephenie Meyer stworzyła świat, w którym wampiry błyszczą w świetle słońca, a niebezpieczeństwo bywa pociągające. Powieść, łącząca elementy romansu, thrillera i powieści młodzieżowej, porwała serca milionów czytelników na całym świecie i zapoczątkowała nową erę literatury paranormalnej.
4. „Nieumarła i niezamężna” Mary Janice Davidson
Życie potrafi kopnąć, ale śmierć? Ona potrafi rozjechać cię dosłownie – najlepiej w kiepskich butach. Betsy Taylor, była sekretarka i miłośniczka mody, miała zły dzień: straciła pracę, zginęła pod kołami samochodu i... obudziła się w trumnie w tanich pantoflach. Żadne Blahniki, żadna elegancja – po prostu koszmar każdej szanującej się fashionistki.
Ale Betsy szybko odkrywa, że bycie martwą to dopiero początek jej kłopotów. Jako świeżo upieczona wampirzyca nie do końca pasuje do reszty upiornej ferajny. Jest niezależna, ma własne zdanie, nie znosi kiczu i nie zamierza grzecznie słuchać rozkazów zębatych staruchów. Problem? Krąży plotka, że to właśnie ona jest "tą wybraną" – przyszłą królową wszystkich wampirów. A jakby tego było mało, na jej drodze staje on – seksowny, potężny i do granic możliwości irytujący nieumarły, którego pomoc może być równie niebezpieczna, co jego urok.
Śmierć śmiercią, ale styl – ten trzeba zachować zawsze.
5. „Czerwony śnieg” Ian R. MacLeod
O wampirze w innym wymiarze. Książka dająca do myślenia.
Na tle dziejowych zawieruch – od krwawych pól bitwy Wojny Secesyjnej, przez arystokratyczną dekadencję przedrewolucyjnej Francji, aż po zadymione speakeasy Nowego Jorku czasów prohibicji – rozciąga się opowieść, w której historia zostaje spleciona z mitami, a rzeczywistość z cieniem, który nie rzuca światła.
Weteran wojny, lekarz rozdarty między powinnością a bezsensem przemocy, spotyka na pobojowisku istotę, która nie powinna istnieć – i już nigdy nie wróci do dawnego życia. Malarz z osiemnastowiecznego Strasburga zostaje uwikłany w portretowanie kobiety, której twarz się nie zmienia, choć mijają lata – ani on, ani jego obrazy nie są na to gotowi. A w nowojorskiej dżungli lat 20. pojawia się ona – dziewczyna o radykalnych poglądach i tożsamości utkanej z kłamstw, której obecność wzbudza lęk, fascynację... i śmierć.
Powieść jak sen – gęsty, niespokojny, przesycony symboliką i krwią. To wielowarstwowa historia o pragnieniu – życia, wolności, bliskości – i o stworzeniu zrodzonym z mroku, które prześlizguje się przez wieki, zmieniając twarze, ale nigdy natury. Potwór? Bóstwo? A może zwierciadło lęków, które wszyscy w sobie nosimy?
6. „Mój współlokator jest wampirem” Jenna Levine
Jedna z nowszych wampirzych powieści. Tym razem lekka i przyjemna.
Cassie Greenberg kocha sztukę, ale niestety pasja nie zawsze opłaca czynsz. Gdy grozi jej kolejna eksmisja, trafia na ofertę wynajmu, która wydaje się zbyt dobra, żeby była prawdziwa: luksusowe mieszkanie w sercu Chicago, śmiesznie niska cena i tylko jeden współlokator. Mało mówi, jeszcze mniej bywa na oczy widziany, a w liście powitalnym brzmi jakby urwał się z romansu sprzed dwóch stuleci. Czerwone flagi? Cassie ich nie ignoruje — ona po prostu je przeskakuje.
Frederick J. Fitzwilliam ma nienaganne maniery, gust jak z epoki Jane Austen i nawyk spania przez cały dzień. W zamian za dyskrecję okazuje Cassie uprzejmość, szacunek... i wyjątkowo kuszące spojrzenia, kiedy akurat pojawia się w kuchni bez koszuli. Kiedy jednak dziewczyna znajduje w lodówce coś, co zdecydowanie nie pochodzi z żadnego znanego supermarketu — wszystko wychodzi na jaw. Frederick to wampir. Z klasą, sekretem i propozycją, której Cassie nie może zignorować.
Pełna humoru, ciepła i odrobiny krwi romantyczna komedia o tym, że czasem największe przygody zaczynają się tam, gdzie kończy się rozsądek.
7. „Wywiad z wampirem” Anne Rice
Kolejny klasyk, bez którego nie mogłoby powstać takie zestawienie.
W ciemnym pokoju, w rytmie przesuwającej się taśmy magnetofonowej, Louis de Pointe du Lac — arystokrata z plantacji w Luizjanie — wyjawia dziennikarzowi historię, która zaczyna się od śmierci… i trwa przez stulecia. Przemieniony w wampira przez enigmatycznego, pełnego pychy Lestata, Louis staje się świadkiem — i więźniem — życia, którego nie potrafi pokochać. Zmuszony do egzystencji pozbawionej światła, sensu i Boga, wciąż zadaje pytanie, którego nie przystoi zadawać nieumarłemu: dlaczego?
Jego jedyną bratnią duszą staje się Claudia — dziewczynka o marmurowym ciele i umyśle dorosłej kobiety, przemieniona wbrew naturze i woli. Ich relacja to dziwna mieszanina rodzicielstwa, miłości i przeklętej zależności — spleciona wspólną nienawiścią do Lestata, który odebrał im wybór, a zostawił jedynie głód.
W poszukiwaniu prawdy, tożsamości i podobnych sobie, Louis i Claudia ruszają do Europy. W mrocznych korytarzach paryskich katakumb spotykają Armanda — istotę równie wiekową, co nieprzeniknioną — i poznają społeczność wampirów, gdzie piękno bywa maską, a wieczność… klatką.
To nie jest książka o potworach. To książka o tym, co zostaje z człowieka, kiedy wszystko, co ludzkie, przestaje mieć znaczenie.
Znacie którychś z powyższych tytułów? A może macie od polecenia inne powieści o wampirach? Dajcie znać w komentarzach.
*źródła: Lubimy Czytać, Tania Książka, Empik
