Mała Przytulna to pełne uroku wyjątkowe miasteczko. Tu czas płynie wolniej, a każdy zakątek skrywa jakąś opowieść. Pewnego dnia pojawia się tutaj Laura z córką Gabrysią. Zaburza to pewien porządek mieszkańców, którzy nie mają pojęcia, skąd przybywa nieznajoma i co ją sprowadza do miasteczka. Niebawem okazuje się, ze kobieta ma niesamowity dar do tworzenia zapachów, w których stara się ukoić swoją tęsknotę. Wie, że perfumy powinny być skomponowane indywidualnie, wszak to nie tylko aromat, ale i opowieść o człowieku. Subtelne emocje ukryte w esencji ziół, kwiatów i owoców.
Pewnego dnia Laura poznaje sąsiada, który zajmuje się fotografią. Okazuje się, że mają oni ze sobą coś wspólnego, a tajemnice nierozwiązanej przeszłości powoli pragną ujrzeć światło dzienne...
O tej książce słyszałam już jakiś czas temu, jednak dopiero niedawno postanowiłam ją przeczytać. Dzięki niej ponownie przeniosłam się na chwilę do urokliwego Paryża. Dzięki niej znowu poczułam, że historia zapisana na kartach powieści może wywołać ogromne emocje i pobudzać zmysły. Z jednej strony ściska za serce i wydusza łzy, a z drugiej jest pełna nadziei i perspektywy świetlanej przyszłości. W tym wszystkim nie należy zapominać o tytułowej perfumerii, która odgrywa kluczową rolę. Ciekawym dodatkiem są autentyczne opisy zapachów i kiedy warto po nie sięgać.
Magdalena Witkiewicz posługuje się prostym, ale jednocześnie pełnym wdzięku i subtelności językiem, co wspaniale komponuje się w kontekście motywu tworzenia zapachów. Jej opisy są plastyczne, dzięki czemu, jak wspomniałam wcześniej, czytając tę powieść ma się wrażenie, że pobudza zmysły. Poza tym nietrudno wyobrazić sobie atmosferę Małej Przytulnej, która jak sama nazwa wskazuje, gwarantuje komfort i spokój jej mieszkańcom.
Co do samych bohaterów, Laura to kobieta o niezwykłym darze komponowania zapachów, które potrafią odmienić życie innych ludzi. Jej życie z kolei nie było od początku usłane różami. Spotkało ją wiele przykrych sytuacji, nawet wówczas, gdy wydawało się, że wszystko jest na dobrej drodze. Mimo tych przeciwności kobieta zachowuje wiarę w ludzi i marzenia. Jej relacje są pełne ciepła, życzliwości i miłości. Widać to zwłaszcza w kontakcie z córką Gabrysią. Ta z kolei jest dziewczynką wyjątkową rezolutną, ciekawą, a w dodatku obdarzoną darem obserwowania świata w o wiele prostszej wersji, niż widzą go dorośli. Doprowadza to do wielu zabawnych sytuacji, choć z drugiej strony daje równie dużo do myślenia. Pozostając przy Gabrysi, warto tutaj wspomnieć, że autorka wprowadza wątek nauczania w chmurze, który odzwierciedla współczesne możliwości edukacyjne. Dziewczynka ma możliwość korzystania z takiej formy kształcenia pokazując czytelnikowi jej elastyczność, zalety, ale także wyzwania z tym związane.
Autorka kładzie też duży nacisk nie tylko na relacje między matką i córką, ale także na ogólne relacje międzyludzkie. Mieszkańcy Małej Przytulnej to społeczność pełna życzliwości i wsparcia. Wiele postaci, głównie tych drugoplanowych, dodaje koloru i świeżości całej historii. Pokazują, jak ważna jest wzajemna pomoc i że dobro zawsze wraca. Muszę jednak wspomnieć, że w powieści poruszony jest też wątek dokonywania trudnych miłosnych wyborów, gdzie nie przychodzą one łatwo, bo każde wyjście niesie za sobą przykre konsekwencje.
„Perfumeria na rozstaju dróg” Magdaleny Witkiewicz to pełna ciepła i nadziei powieść, która idealnie sprawdzi się w wiosennym zaczytaniu. To książka, którą polecam czytelnikom szukającym optymistycznych historii o ludzkich losach i sile marzeń. Spodoba się miłośnikom literatury obyczajowej, którzy cenią relacje międzyludzkie i celebrację codziennych chwil. Czytajcie i niech Was otulą zapachy stworzone w Perfumerii na rozstaju dróg.
